تاثیر بار الکتروستاتیکی کایتوزان بر عملکرد سیستم کایتوزان- نانو سیلیکا در خمیرکاغذ بازیافتی کارتن‌های کنگره‌ای کهنه

اخیرا استفاده از سیستم کایتوزان-نانوسیلیکا در کاغذسازی، در تحقیقات مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا پژوهش حاضر با تایید نتایج عملکرد این سیستم نانوذره در فرآیند تولید مقوا از خمیرکاغذ بازیافتی کارتن های کنگره ای کهنه، به بررسی عملکرد الکتروستاتیکی پلی الکترولیت کایتوزان در ویژگی های مربوط به فرآیند تولید و کیفیت محصول تولیدی پرداخته است. بر این اساس تغییر pH خمیرکاغذ به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل موثر بر بار الکتروستاتیکی کایتوزان در سوسپانسیون خمیرکاغذ درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد، ویژگی های فرایندی (آبگیری از ورقه الیاف و ماندگاری نرمه در گذر اول) تحت تاثیر بار الکتروستاتیکی کایتوزان در محیط خنثی و قلیایی وضعیت بهتری داشته اند. به نظر می سد، با تغییر هرچه بیشتر pH سوسپانسیون به سمت خنثی و قلیایی، ازشدت بار مثبت الکتروستاتیکی کایتوزان و انحلال کاسته شده و به عکس بر بار منفی الیاف افزوده می شود. احتمالا این وضعیت بر نحوه اتصال پلیمر کایتوزان روی الیاف (حالت دم و لوپ)- به صورتی که در تشکیل فلاک موثرتر عمل نماید- تاثیر داشته است؛ به طوری که در شرایط خنثی میزان آبگیری و ماندگاری به ترتیب به میزان هرکدام 5/37 و 8/36 درصد نسبت به تیمار شاهد، 34 و 7 درصد نسبت به حالت اسیدی افزایش نشان داده است. همچنین هرچند سیستم مزبور در افزایش ویژگی‌های مقاومتی نسبت به تیمار شاهد کاملا موفقیت آمیز بوده است، اما تغییرات بار الکتروستاتیکی توسط pH بر ویژگی های مقاومتی (جز افزایش در مقاومت پیوند درونی) تاثیر مثبت اندکی داشته است.